Bırakmak..

Saldım.Salıvermek, tutunduğumuz biz olmayan şeyleri bırakmak işte.İyi gelmeyen şeyleri ruh halimize.
Oldugumuzdan daha az sanmamıza sebep olan anılar,ilişkiler,izler,alışkanlıklar.

2 gündür farkettim ki, eski bir aşkın hatırasına ne çok tutunmuşum.
Ne çok oruç tutmuşum artık sevmeyeceğim/sevilmeyeceğim diye direnmişim.
Çok masalsı çok destansı kalsın istemişim. Belki bu bir birlikte yaratımdır. Evet çok güzeldi, yoğun duygulardı, ancak çok eskidendi. Çok eskidendi. 3-5 senede bir o alana çekilmek o anların enerjisi ile yeniden karşılaşmak, yeniden '' ama biz çok farklıydık '' hisleri düşünceleri ile beslenmek yersiz artık. Artık işlemiyor. Artık '' kimle olursan ol benim gibisi yok işte döndün dolaştın kimseyi öyle sevemedin değil mi '' enerjisi ile beslemek-beslenmek istemiyorum.Seçmiyorum bunu.

Yalnız bunu henüz yeni farkettim. Aşk ikinciye olmaz mı, olur bence. Neden olmasın ki . Yaşam binlerce kez oluyor da aşk neden ikinciye olmasın. Daha güzeli, aşkla, ilişkiyle, eskiyle hiç kafamı yoramayacagım.

Yaşam neyse o, gün önümüze ne çıkarırsa onu yaşıyoruz ve sadece bu.

Salıverdim. 2 uzun ve sancılı biraz burkuntulu günün sonunda salıverdim.
Tüm yargılarımı bu alandaki..
Tüm hatıralarımı.
Tüm sıkışmış,birikmiş,eskimiş,tozlanmış anıyı.

Derin nefes alıyorum, nedense salıverdiğim andan beri rahatım, mutluyum, ferahladım.